Mother Empowerment Weekend

Jun 9, 2021

Mother Empowerment Weekend. Ik was een paar weken geleden met een groep moeders bij het M.e wknd een creatie van Marinka Joanne Ik kwam naar dit weekend om met een aantal onderdelen deel te nemen een een aantal onderdelen te fotograferen. Dit deed ik samen met Mae October zo konden we samen het hele weekend vastleggen en tussendoor ook zelf wat mee krijgen van de essentie van dit weekend. (in deze blogpost heb ik de foto’s gebruikt die ik zelf genomen heb, Jolanda Marti )

Ik heb dit weekend ervaren als 3 dagen waarbij moeders even alle verplichtingen aan het thuisfront konden loslaten en zichzelf weer even konden terugvinden. Even niet 100x mama horen, even alleen naar de wc, even weer voelen wat het is om weer “gewoon jij” te zijn en wie dat nu is geworden na alles wat veranderd is sinds dat je moeder (to be) geworden bent. Helemaal na een vreemd jaar met alle lockdowns zijn veel mama’s verschrikkelijk eenzaam geworden op hun onbewoond eiland met hun kids. Nog nooit is het zo duidelijk voelbaar geweest hoe het moederschap kan isoleren en je je kunt vervreemden van jezelf.

Het weekend werd vrijdagavond afgetrapt op de prachtige locatie midden in de natuur met een Welkom moment vervolgd door een yin yogasessie.

Veel van de vrouwen waren licht tot flink gespannen… helemaal alleen ergens heen waar allemaal vreemden zijn en je ook nog je kindjes bij je partner/grootouders achtergelaten. Zal het allemaal gemoedelijk gaan thuis? Zal/zullen je kindje(s) je missen? Zal JIJ het volhouden zonder je kleintje(s)? Zal je je wel op je gemak voelen bij al die onbekenden? Maar het feit dat we allemaal min of meer door dezelfde soort emoties gingen gaf rust. Je bent er niet alleen in. En een eerste verbinding was gemaakt.

Zaterdag was er yoga om de dag te starten en in de middag hebben een Moonlodge ceremonie gedaan a.k.a. Zweethut maar iets milder, dus niet meteen hardcore standje pizzaoven. Was een geweldige ervaring! (wil je dat ik een gedetailleerder verslag doe van mijn ervaring? Laat even weten in de coments als je het interessant lijkt om te lezen)

En om de zaterdag af te sluiten werd er in de avond gegeten aan het kampvuur en gezellig bij het vuur gekletst tot in de avontuurtjes.

Zondag begon met het meest intense onderdeel van het weekend. Een Woomb healing ceremonie waar ceremoniële cacao gedronken werd. Deze mocht ik vastleggen. En hoe nuchter je hier ook instapte, uiteindelijk hield bij deze editie niemand het droog. De woorden kwamen binnen en het voelde veilig genoeg om je open te stellen en te voelen waar eventuele pijn zat die soms zelfs onbewust werd meegedragen. Een moment om pijn en verdriet los te laten. Heftige emoties, van schaterlach tot vele tranen. De opluchting van het loslaten wat zichtbaar was bij alle deelneemsters. Kippenvel. Ik vond het heel mooi en heftig om deze prachtige momenten te hebben mogen fotograferen.

Zondagmiddag was het ligconcert van Pleuni waaraan ik kon deelnemen. Wat heerlijk om je weg te laten zakken en mee te laten voeren door de rivier van klanken. Intens ontspannend. Zo bijzonder om ervaren te hebben wat klanken en luchttrillingen kunnen doen.

Voor alle deelnemers was er een geweldige catering aanwezig en ze konden hun weekend aanvullen met een massage.

Heel gek hoe verbonden je je kunt voelen na 1 weekend met een groep vrouwen die je nooit eerder ontmoet hebt. Maar dat is wat dit weekend met mensen doet. Het verbind, het geeft herkenning, het maakt iets los bij alle deelnemers. Creëert ruimte in je hoofd, zet dingen in het juiste perspectief en werkt helend.

Hoe hard heb jij even zo’n weekend nodig voor jezelf?

Deel deze blogpost

[supsystic-social-sharing id=’1′]

You might also like to read:

[related-posts-thumbnails]

Say whuuut!? Welke Quote van jou kindje zal je bij blijven?

mei 11, 2021

Van Haley’s uitspraken valt mijn mond soms open.

“Hey mama? Eigenlijk is je lichaam een soort kostuum van je ziel toch!?”
Uuuh… even een moment met een bek vol tanden. Terwijl ik haar zin nog een keer door m’n hoofd liet gaan kon ik een grinnik niet onderdrukken. “Toch mama!?” Ik kijk op en ik zie twee enorme wijze blauwe ogen achter dikke glaasjes mij aanstaren. “Tjah, dat zou je zo kunnen zeggen ja. Dat heb je mooi gezegd liefje!”

De vragen over de dood en wat er dan met je lichaam gebeurt passeren al de revue. Net als dat niemand 100% zeker weet wat er dan gebeurt. Dat je ergens heen gaat of dat je lichtje simpelweg uit gaat en verder niets. Ik heb haar een paar simpele voorbeelden gegeven van de verschillende dingen mensen denken/geloven. En dat jou “Ik” in je hoofd ook wel je “geest” of je “ziel” genoemd word. En dat je niet meer bewust in je lijf meer bent als je word begraven of gecremeerd.

“Ik denk dat je geest uit je lijf gaat en naar de ruimte gaat, naar de sterren en planeten”
Als stiekeme “Trekkie🖖” vind dat een leuke gedachte. Gezellig onze energie laten rond zweven in de kosmos. Haar theorie is wat mij betreft as good as any.

Vanavond kwam ze dus ineens met die ene uitspraak waarvan ik stil werd. Ze had er over na zitten denken. Haar woorden blijven galmen in mijn hoofd. Je lijf is een soort “Een kostuum”.

Een kostuum die je bij geboorte hebt toegewezen gekregen. Vervolgens heeft deze wereld van mensen eigenschappen van de kostuums ingedeeld in hokjes: man of vrouw. Mooi of lelijk. Ras A, B C of D En dat zou dan onderdeel maken van wie je van binnen bent, je identiteit.

Dat kostuum is bepalend voor hoe je behandeld word door de maatschappij. En dat vormt een mens. En in mijn hoofd zorgt dat voor kortsluiting. Want een lichaam, is een buitenkant een hoesje, een schil, een gedaante. Het IS niet wie je van binnen bent. Maar het heeft zeker wel invloed op wie je uiteindelijk word.

Hoe treffend kunnen de woorden en gedachten van een kind zijn!? Zo puur en zuiver. Haley heeft vaker de neiging om gevoelsmatige dingen in een metafoor te gieten. Ik broed nog even verder op haar woorden.

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door ⏃ J o l a n d a M a r t i (@wildandboho)