geschrokken maar ok.

Trigger warning.

Dit verhaal heeft een goede afloop, maar kan mensen met agsten of trauma’s triggeren. 

Reality check

Hoe je dag kan omslaan. Ik was zo bang Het kwam goed. Maar dat gevoel van die wanhoop blijft nog even plakken…

De dag begon heerlijk met uitslapen voor mij en Quinn. De oudste twee waren door michiel naar school gebracht en Michiel was klussen bij mijn ouders. We werden rond half 11 wakker (ik heb avond kinderen die willen uitslapen) en we hebben heerlijk boekjes gelezen in bed. Toen een ontbijtje gegeten op het loungebed in de tuin in de schaduw en we hebben lekker gekletst en geknuffeld.

Toen is Quinn lekker in de modderkeuken gaan spelen en ik ben de keuken gaan inpakken alvast voor de verbouwing.

We kregen vizite, mijn schoonbroer en zusje kwamen langs met baby Zoë! We zaten gezellig in de achtertuin. En vlak daarna kwam Michiel met de meiden weer thuis en liepen direct door naar de achtertuin om Zoë te bewonderen. Maar de voordeur bleef open staan…

Stilte voor de storm

Het was gezellig. Wij schenken nog wat in en zitten lekker in de achtertuin terwijl Quinn wat rond scharrelt in de achtertuin. Ons buurmeisje liep achterom om hun hond uit te laten en de twee oudsten wilden met haar mee wandelen. Ondertussen scharrelt Quinnie het huis in.  Prima. Geen probleem, het huis is Quinn-proof. Maar dan blijft ze weg… heel lang weg. Michiel gaat even kijken. Ze zal vast weer de wc rol aan het uitrollen zijn ofzo.

Maar michiel komt na een minuut weer naar buiten “jo help mee, Quinn is niet in het huis en de voordeur staat open” Oh f*ck! Ik spring op en terwijl ik door het huis loop roep ik “Quinn!! Waar ben je?” Iets dat altijd steevast beantwoord word door een klein stemmetje die roept “ikke ben hieerrr” maar niets… stilte “ze is hier niet jo, ik heb in alle kamers gekeken!!”

Ik sprint naar buiten de lange straat in langs de brede sloot die ons lint-dorp zo mooi maakt, maar het water heeft nog nooit zo zwart en donker geleken. “Ze is vast haar zusjes achterna gelopen… ze kan niet ver zijn” roept michiel mij na. Ik kom mensen tegen, “hebben jullie een meisje van 3 gezien? Blonde krulletjes!?” Nee, ze is niet die kant op… andere buren schieten te hulp… mijn schoonzusje rent ondertussen het huis nog eens door om te dubbelchecken, Michiel pakt de fiets om sneller het dorp door te kunnen zoeken. Ik ren de andere kant van het dorp in.

Waar? Waar? Waar?

Voorbij de buiging van de straat zie ik nogsteeds geen meisje lopen. Nee. Nee. Nee. Nee. het water! Maar waar!? Op de plek naast de brug kijkt ze graag over het water uit, gooit ze steentjes en blaadjes…
Ik stap de sloot in, mijn voeten zakken 30 cm weg in de blubber en in sta tot mijn middenrif in het water en ik begin zoekend te lopen en voelen over de bodem. Zoekend in het zwarte water naar een handje, een voetje, een lijfje. Misschien ben ik optijd.

Ik hoop dat ze haar vinden in het dorp. Misschien is ze wel door iemand meegenomen!? Misschien zie ik haar nooit meer terug! Elke seconde lijkt een eeuwigheid te duren. Ik voel over de bodem van de sloot maar ik voel alleen maar blubber, takken, stenen en harde dingen langs mijn voeten… nergens onder de brug, ik kijk het dorp in… waar kan ze zijn!? Ik loop door de blubber langs de rand van de kade het dorp verder in en hoor mijn buurman achter me roepen “we hebben haar!!! Ze is terecht!!” Ik twijfelde of ik hem goed verstaan had… mijn oren waren aan het suizen, mijn hart ging tekeer en ik buiten adem riep ik terug “heb je haar!? waar is ze!? Ik zie haar niet!”

Het is ok

“ze is terecht!!!” Ik klim huilend de kade op, mijn hele lijf trilt. Michiel komt aanfietsen vanuit het dorp. hij kijkt me geschrokken aan  “Ze is terecht Miech!!” Mijn schoonzusje loopt met mijn Quinn in haar armen naar me toe. 

Quinn kijkt me geschrokken aan, niet begrijpend wat er allemaal gebeurt. Haar lijfje voelt warm en veilig in mijn armen… ze duwd me van zich af, “mama jij bent helemaal nat!” Ja, dat is waar ook… ik kijk naar mijn lijf, nat en vol drek, mijn voeten bloeden maar ik voel het niet. Het geeft niet. Ze is hier. Veilig. Roze en warm, met grote ogen kijkt ze me aan. “Oh Noenie, ik dacht dat ik je helemaal kwijt was!” “Ikke ben hier mama!” Zegt ze. En ze legt haar handjes op mijn wangen.

Al die tijd heeft ze in een hoekje van Miley’s kamer verstopt gezeten. Omdat ze daar met de lego aan het spelen was. En dat mag niet van Miley. En dat weet ze. Dus toen we haar riepen had ze zich klein gemaakt en heeft ze voor het eerst niet gereageerd op onze stem. Ze zat zo goed verstopt dat pas de derde keer dat iemand op de kamer ging zoeken ze daar gevonden werd.

 

 Pleisters

Het was die stilte in combinatie met de deur die open stond die onze wereld even op stop zette.
Maar wat nou als ze wel een keer naar buiten dwaalt, ze wel alleen steentjes gaat gooien. Wel in het water valt. Alleen. Hulpeloos. Ik bessef me nu dat als je eerst rustig en “kalm” lekker nuchter al het andere uit sluit voordat je in de sloot springt je wellicht telaat komt…


We gingen geschrokken maar opgelucht terug naar de tuin. Trillend van de adrenaline ben ik onder de warme buitendouche gaan staan. Ik gooi de smerige jumpsuit van me af op de grond. Ik trek meteen m’n badpak aan en heb een duik genomen in het zwembadje om weer even rustig te worden. Quinn speelde weer lekker in haar zand hoek terwijl ik de sneeën op mijn voeten verzorgde en druk in de weer was er pleisters op te plakken. (Zou ik een tetanusprik nodig hebben denk je!?)

We waren toch weer een beetje gezellig verder aan het kletsen.

Om de onrust compleet te maken kreeg mijn schoonzusje een telefoontje dat haar enig overgebleven vaste opdrachtgever haar werk met haar stop ging zetten, wederom door Corona. Na haar zwangerschapsverlof dus helemaal geen werk meer. Yup. De maatregelen hakken er weer lekker in. Gezin met newborn, en nu dus amper inkomen om rond te komen. Welkom in onze wereld. Voor de tweede keer die dag waren er tranen. Wat een dag. Als iemand een kneiter goede en professionele sporttherapeut kan gebruiken neem vooral even contact met mij op dan zorg ik even voor een introductie.

 

wanhoop blijft plakken

Maar we staan weer op scherp dus. Deuren worden goed gesloten, kinderen worden driedubbel gecheckt.

En alle kindjes nogmaals op het hart gedrukt: Niet reageren of liegen tegen papa en mama is al-tijd erger/stouter/verdrietiger dan hetgeen wat je aan het uitspoken bent of gebeurt is. Wees eerlijk, zeg waar je bent, wat je doet, wat er aan de hand is en samen lossen we het op. 

Alle ogen staan weer open. De wanhoop van het moment voel ik nog door mijn lijf razen.
Het had zo verkeerd kunnen aflopen.
Maar dat deed het niet, het was allemaal prima.
Ze was ok. Ze IS ok. Ik ben ok. We zijn ok.
Haal adem, laat het los.

Ben bij als ze allemaal hun A diploma hebben…

Middle child

Middle child

 

Je bent te klein om te doen wat je grote zus kan.
Te groot om dingen te doen waar je kleine zusje mee weg komt.
Je bent niet de grote zus.
Je bent niet de kleine zus.
Ergens daar tussenin zit je…

Maar in jouw ogen ben je een GROTE zus en een KLEINE zus in één.Eigenlijk. Je hebt alles!

Het is niet altijd gemakkelijk om het middelste kind te zijn. Maar toch, je staat vaak in het middelpunt van de belangstelling. Je glas is niet halfvol… het stroomt over! Ze zeggen vaak dat het middelste kind gemakkelijk vergeten wordt. Nou… laten we zeggen dat dat nooit zal gebeuren met onze Haley. Wacht maar af, ze zal het eisen. En lief kind… je verdient alle aandacht die je nodig hebt, mijn liefde.

Een sterke wil, avonturen, nieuwsgierig, assertief, slim, grappig, direct, sterk, eerlijk, observatief, en zo zo lief. Het lijkt erop dat jou andere twee zussen van een andere planeet kwamen, gesneden uit hetzelfde hout, hetzelfde temperament, hetzelfde basispatroon, maar jij kwam uit een heel eigen universum.

Er is geen saai moment met jou klein drakenmeisje. Je stopt nooit met bewegen, klimmen, reiken naar de meest gevaarlijke (en daarom meest interessante) objecten, stoelen op tafels en boeken opstapelen om hoger te komen, nooit bang en snel… oh wat ben je zo ongelooflijk snel. Ik knipper met mijn ogen en je loopt om een ​​hoek om, lachend, kijkend over je schouder om te zien of je wordt gevolgd. De vastberadenheid in alles wat jij doet. Ik geloof dat je alles zal kunnen bereiken waar je je zinnen op zet. Slim, lief, sterk, gepassioneerd, fel, athletisch, energiek, gek, explosief, grappig, stralend en mooi meisje van mama. Je zult zal opgemerkt worden.

Over dat spelletje dat we spelen, waar we allebei beweren meer van de ander te houden:
Mijn klein baby meisje, ik hou meer van je dan je ooit zou kunnen begrijpen! Misschien realiseer je je wanneer je op een dag zelf baby’s krijgt… Ik win… Ik hou VEEL meer van JOU! En dat hoort ook zo. 

Liefs,
Jolanda, Michiel
Miley, Haley & Quinn

Middle child

TAGS:
[st-tag-cloud]

COMMENTS:

You might also like to read:

[related-posts-thumbnails]

Consciousness, Like mother like daughter +Twinning Lookbook

“To plant a garden is to believe in tomorrow.”

~Audrey Hepburn

To have children is for me believing in tomorrow. Planting a garden with them and teaching them to treasure this planet is an essential part of the way we are raising our babies. We must protect what is left of nature and try and stabilize the unbalance we are creating as human beings.

Making as many conscious choices as you can possibly make in your unique situation.
From using las plastic and package materials to recycle your waste.
From buying your clothes at your local thrift shop to buying conscious fashion brands. From growing your own food to supporting local farmers.

Lead by example. Like mother like daughter…

Minimalizing our carbon footprint and sometimes spreading a handful of wildflower seeds on to a patch of dirt. To see it turn in to the most beautiful flower field in a few weeks time. The bees will thank you for it by keeping our fragile ecosystem stable. And our children will have a better chance of having a carefree future on this beautiful planet.

How do you contribute to the awareness of conscious decisions in your children? Maybe you have inspiring ideas I would love to hear!
Tell me in the comments on instagram!

Love,
Jolanda, Michiel
Miley, Haley & Quinn

    We love Bobo choses

    Bobo choses,  a Spanish brand has the most gorgeous collections of fair susnainable fashion.

    We are in love with their spring-summer collection “to plant a garden” and we feel like the spirit and attitude of the collection is capturing what we and a lot of parents around us are feeling. Let’s care for our kids, lets care for this planet. And let’s look awesome while doing it!

    Bob choses send us our matching mother-daughter jumpsuits and clogs! So much love for these fun and happy outfits!

    Lookbook TWINNING with Miley

    I went Twinzies with my big girl Miley!
    Spring is here so a perfect outfit to get out into the garden and enjoy the first rays of sunshine!

    We want to thank Bobo choses and Polette eyewear for our Mother and daughter twinning outfits! We are loving it!

      We love Polette

      Polette send me the same pair of glasses that we already had bought for my daughter. This way we can twin!

      Polette has beautiful frames and doesn’t pre-produce the frames. Every time someone orders a frame and lenses it is completely produced on demand. This way there is no wasteful overproduction of their collection.

      The frames and lenses are manufactured in their own factory in China by trained optical professionals.

      Their friendly priced prescription glasses are making quality glasses available for everyone. And in a household with 3 glasses-wairing individuals (from-wich 2 kids) we are really happy that with their frames we can afford it to get everyone the high-quality prescription-eyeglasses we need, without having to completely empty all our piggy-banks.

      SHOP the LOOK

      SHOP the LOOK

      Share this blog post

      [supsystic-social-sharing id='1']

      Consciousness, Like mother like daughter +Twinning Lookbook

      TAGS:
      [st-tag-cloud]

      COMMENTS:

      You might also like to read:

      [related-posts-thumbnails]

      Happy Midsummer!

      Woohoo, summer is here and we are feeling energized and inspired.

      This weekend was the summer solstice and we are feeling it in our bones! Summer is coming and we can’t wait to hit the road!
      All the Preparations for our big summer trip are totally happening right now!

      I took all the summer clothing from the back of the closet to the front! Re-discovering all my summer favorites.
      The only thing that was lacking was a fresh pair of summer loving specs. This will be the first summer for me with glasses.
      So Polette geared me up with some groovy round frames that makes me feel like I’m back in the ’60s. No wonder this model is called “rewind”.
      Loving it!!!

      Suddenly the kids are feeling “done” with the school. Aldou they LOVE to go to school, they want to stay at home now, “no more school mom!” I know babe… just a couple of weeks and we are free to go!

      We are also still editing a few weddings from our wedding photography, but other than that we are buzzily prepping the van, making a checklist for all the things we want to bring with us, but more important deciding what things NOT to bring with us. Our tiny little van hasn’t much space, so we are taking the BARE minimum with us!

      Also thinking of a way to make the journey and the whole “where are we” story clear for our kids on the way… So I started designing a custom “kids activity book/ travel diary” for them on this trip. With games, logs, and maps to get an understanding of where we are in the world and what to expect along the line of our journey.

      So! Enjoy the weather, and remember to take the time to stop… feel…hear….see…breathe…stretch…and smell the roses!

      Love,
      Jolanda

      SHOP the LOOK

      Happy Midsummer!

      TAGS:
      [st-tag-cloud]

      COMMENTS:

      You might also like to read:

      [related-posts-thumbnails]

      Our Mindful Babycare routine +WIN a Babycare Sheepskin

      Our Mindful Babycare routine +WIN a Babycare Sheepskin.

      Clean, feed, sleep repeat
      Clean, feed, sleep repeat
      Clean, feed, sleep repeat

      Day in, day out you get in this automated rhythm of taking care of your babe. And it’s basically the same every single time. Being a parent of a baby is hard. Especially that first year using. So going on survival mode and the whole taking care routine on autopilot
      But sometimes the “autopilot mode” becomes the “normal”. A habit of just getting the job done and get it over with.

      And then your baby starts acting out around those care rituals… Twisting and turning, trying to help you change the diaper grabbing all the dirty bits getting poop everywhere. Grabbing your face with their hands or kicking you with their feet for attention or maybe even try and turn to get away from you.

      But put yourself in their place. Someone grabbing you and starts clothing you, changing and washing you while completely ignoring you as a person. No eye contact. Nothing. They are just getting it over with. Sorry, no one home. Not mom or dad. Autopilot has taken over.

      Once in a while, I noticed it happened to us again. We’ve been overwhelmed and exhausted for a period, so we’ve slipped into this survival mode. And never came out. Usually, it hit me when my baby wasn’t working with me but making it impossible to get the job done. Acting out in all sorts of ways. Literally, shake me up and making me snap out of it.

      Instead of shouting to my baby “keep still” or “stop that NOW” I would realize what was happening.
      I am making her do this! It’s on me!
      So the solution was always simple, and always the same:

      1-make eye contact.
      2-talk to them and include them in what you are doing.
      3-sing to them.
      4-tickle them.
      5-cuddle them.
      6-lots of kisses and attention.
      7-take your time

      And we’ve all been there.
      Multiple times. This survival/autopilot mode is actually pretty handy for night changes or moments when you have trouble coping because your baby has been sick and keeping you awake or you are not feeling well or whatever. But after the crisis moments.. Get back in the moment and enjoy the precious one on one time with your little one.

      MAKE EYE CONTACT, TALK TO YOUR BABY. TAKE YOUR TIME.

      The Vachtenspecialist.nl send us a Babycare sheepskin for our little Quinn to chill on while we give her all the attention in the world.

      So tell me… Do you catch yourself sometimes being an apathetic exhausted on-auto-mode operating parent sometimes?
      How do you notice you’re out of it and how do you get yourself back in the moment?

       

      Blog by: Jolanda Marti
      Photography: Jolanda Marti & Michiel Fook

      WIN a babycare sheepskin For mothersday!

      Research has shown that babies who sleep on a sheepskin are less likely to have asthma.

      In addition, sheepskins are not only for the cold winter months, they also have a cooling effect in the summer. Moisture is absorbed by the fur and air between the hairs acts as a natural air conditioner. In winter you stay pleasantly warm and in the summer nice and cool.

      Another advantage of these coats is that they can be washed out. And the size is ideal for the crib or baby pen!

      If you want to have the chance to win a Babycare sheepskin all you have to do is:

      • Follow: @wildandboho on Instagram
      • Follow: @vachtenspecialist on Instagram
      • Tag someone who would love to have one two in this in the comments of this Instagram post:

      The winner will be revealed the 5th of Mei in my Instagram stories 

       

      Our Mindful Babycare routine +WIN a Babycare Sheepskin

      TAGS:
      [st-tag-cloud]

      COMMENTS:

      You might also like to read:

      [related-posts-thumbnails]