Maatregelen stoelendans van 2021. De afgelopen maanden mochten een hoop dingen weer op gang komen in de samenleving. En nu bleek ik nogal moeite te hebben met alle stappen en handelingen die komen kijken bij het bezoeken van plekken die niet meer binnen mijn routine van de afgelopen 1,5 jaar vallen. Ik ben hele normale dingen compleet ontwend.
Voordat ik de deur uitga neem ik elke stap en handeling door in mijn hoofd (niet vergeten tassen en portemonnee mee te nemen, navigatie aan, parkeren(waar?), tassen mee, parkeergeld betalen(niet vergeten!) telefoon opgeladen mee!, winkelkar-muntje niet vergeten, mondkapje mee… enz. enz.)
Hetgeen wat ik ga ondernemen een enorme berg te beklimmen lijkt. Naderhand kom ik met een tollend hoofd weer terug thuis van alle drukte, ontsmettingsmiddel bij elke ingang, mondkapjes, mensen, 1,5m en commotie.
Een raar ding. Anderhalf jaar in mijn “comfort-zone blijkt niet het beste idee van Nederland. Dingen waarvan ik voorheen nooit had gedacht te beschouwen als “uit mijn comfortzone” ervaar ik nu als way too much.
Net nu ik weer voorzichtig begon te wennen aan het onder de mensen zijn, gaat de wereld voor een deel voor ons opnieuw op slot, wat op z’n minst frustrerend is. Vooral omdat alle maatregelen in mijn ogen niet meer te verantwoorden zijn. Het doel lijkt voornamelijk het uitoefenen van druk op een kleine groep mensen. De neiging om terug mijn hol in te kruipen ver weg van al deze ellende word toch weer groter.
Het overdekt kunnen sporten op een plek uit de kou in in de wintermaanden, ergens onderweg iets te kunnen eten met het gezin, kinderfeestje van Miley bijwonen in de skateboardzaal. Wat een bizarre sensatie. Er gaan een hoop emoties door mij heen.
We horen het nieuws op de radio: Prikken voor kinderen vanaf 5 jaar. Met daarbij de info dat een zeer klein aantal kinderen van deze leeftijddsgroep een ontsekingsreactie van de prik kan krijgen waardoor ze op de IC belanden. Holy shit.
30 min. Later horen we opnieuw het nieuws op de radio. Weer hetzelfde bericht, maar ditmaal is dat laatste stukje info weggelaten. What the…!? Wat gebeurt er?
Kinderen worden niet ernstig ziek van corona, en een (zeer) kleine groep zal op de IC belanden door deze prik. Wat!?!? Ik snap deze afweging dus echt niet.
Hoe kan de veiligheid en gezondheid van het infividuele kind ondergeschikt zijn aan de gezondheid van een groep volwassenen!?
Ik probeer de tegendraadse neigingen weg te filteren en daarbij de situatie blijven beoordelen zonder beïvloeding van het gevoel om onze vrijheid terug te willen hebben. Ik wil na kunnen gaan en af kunnen wegen wat mij écht het beste lijkt voor mezelf en mijn gezin. Het gevoel te schipperen tussen twee kwaden met nog te weinig concrete antwoorden.
Ik geef mezelf elke dag opnieuw de kans om van mening te veranderen. Mezelf de gelegenheid te luisteren naar de experts en niet te gaan lopen googelen omdat er een hoop onzin geroepen word op het web. Maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd, ik ben niet overtuigd van welke weg de beste is om te bewandelen. En zolang ik twijfel, doe ik niets. Wellicht komt dat moment nog ergens komende weken/maanden. Misschien ook nooit. En dat is ook best.
En die opgelegde “consequenties” voelen als onnodig, manipulatief en als een afstraffing, in plaats van echte veiligheidsmaatregelen die nodig zijn.
Ik vind het een onwerkelijke en verdrietige situatie waarin ondertussen nogsteeds twee kampen lijnrecht tegenover elkaar worden gezet en er blijkbaar geen ruimte is voor twijfel.
Waar zijn we mee bezig?
Fotografie: Jolanda Marti fotografie
[igp-video src=”” poster=”https://wildandboho.com/wp-content/uploads/2021/12/maatregelen-stoelendans-van-2021.-de-afgelopen-maanden-mochten-een-hoop-dingen-weer-op-gang-komen-in.jpg” size=”large”]
[igp-embed url=”https://www.instagram.com/p/CXV0h2AjX30/embed/” width=”612″ height=”710″]
Deel deze blogpost
[supsystic-social-sharing id=’1′]
You might also like to read:
[related-posts-thumbnails]
