Deze plek is nu nog “buiten” maar het idee dat op de plek waar ik hier sta tegen deze witte muur straks onze vintage sofa staat van maakt mijn hart een sprongetje.
Na weken lang regen en een hele teleurstellende zomer hebben we eindelijk wat zon.
8 jaar geleden waren we hier komen wonen. 3 jaar geleden hebben we het kunnen kopen. En 1,5 jaar geleden zijn we aan dit verbouw avontuur begonnen.
De muur heb ik vandaag alvast wit geverfd en de balken werden definitief op hun plek geplaatst. Meteen kregen we een duidelijk gevoel van hoe de ruimte ging voelen. De wand voelde “af” en straks met het glas op de balken zullen we dit schouwspel van lijnen over de muur vaker mogen aanschouwen.
Eindelijk zijn we bezig met het deel van de uitbouw die zichtbaar blijft. Geen leidingen, electra en beton storten meer. Eindelijk eindelijk eindelijk word langzaam duidelijk hoe onze plannen er in “het echtie” er uit komen te zien.
Eigelijk komt het heel erg overeen met alle schetsen en 3d impressies die we gemaakt hebben, maar om het met je eigen ogen werkelijkheid zien worden na ruim 1,5 jaar klussen geeft zo ongelooflijk veel voldoening.
Net op het moment dat je denkt dat je er niet meer tegen kan. Dat het weer met al die regen zo heftig tegen zit. Net op het moment dat je denkt: “komt er ooit een einde aan!?” Precies dan zien we het licht aan het einde van de tunnel naar ons lonken.
Oh. Yes!! Wat word het mooi.
Ik beloof mezelf plechtig: We gaan nog even knallen. En dan is het gewoon af.
En dan kunne we zeggen dat we dit zelf hebben gedaan. Hij en ik. Wij samen. En elke balk hout, elke spijker en elke druppel beton en verf hebben we bedolven met onze liefde en inspiratie voor dit huis. Ons thuis dat met ons gezin mee mag groeien.
Levering van de pui en het glaswerk voor het dak kan met alle bouwmateriaal schaarste wel even duren. Maar tot die tijd proberen we dit gevoel vast te houden. Vandaag gaf zoveel hoop. Zoveel inspiratie.
Ik ga nog even op het beton van de fundering en onder de balken liggen kijken naar de wolken die over drijven.
Adem in… adem uit… wij kunnen dit!
Laatste etappe! Let’s GO!
Fotografie: Jolanda Marti fotografie
[igp-video src=”” poster=”https://wildandboho.com/wp-content/uploads/2021/09/deze-plek-is-nu-nog-buiten-maar-het-idee-dat-op-de-plek-waar-ik-hier-sta-tegen-deze-witte-muur-strak.jpg” size=”large”]
[igp-embed url=”https://www.instagram.com/p/CTadSX5jfHZ/embed/” width=”612″ height=”710″]
Deel deze blogpost
[supsystic-social-sharing id=’1′]
You might also like to read:
[related-posts-thumbnails]
